وبلاگ

ای بر مخابرات نوری
1-1- سیر تاریخی ارتباطات نوری

استفاده از امواج نور مرئی یا روشنایی در ارتباطات، سالیات متمادی معمول بوده است. نور برای ارتباطات دید مستقیم (آتش و آیینه باز تابشی) از هزاران سال پیش مورد استفاده قرار می گرفت. پیشرفت های حقیقی از قرن 19 میلادی با بهبود ارتباطات دید مستقیم آغاز

 شد.

بعد از اختراع لیزر در سال 1960 میلادی، ایده بکارگیری فیبر نوری برای انتقال اطلاعات شکل گرفت. فیبرهای نوری در ابتدا تضعیفی در حدود 1000dB/km از خود نشان دادند که قابل قیاس با کابلهای هم محور نبودند. در سال 1964 پیشنهاد تئوری موجبر شیشه ای کم تلفات توسط Charles Kao به عنوان محیط انتقال برای مسافت های طولانی مطرح شد. و اولین فیبر شیشه ای با تلفات زیر 20dB/Km در آمریکا توسط Corning glass ساخته شد. که عملا برای انتقال اطلاعات مخابراتی قابل استفاده نبود.
در سال 1976 با کوشش فراوان محققین تلفات فیبر نوری تولیدی شدیدا کاهش داده شد و به مقداری رسید، که قابل مقایسه (افت حدود 5dB/KM) با کابل های کوکسیال مورد استفاده در شبکه مخابرات بود، و برای اولین بار فیبر نوری به صورت تجاری به کار گرفته شد. در مدتی کمتر از 10 سال افت کابلها به کمتر از 5dB/KM و فن آوریهای اتصال به روش های مناسب با افت کم تکامل پیدا کرد.
لیزرهای نوری در ابتدا عمری در حدود چند ساعت داشتند، با پیشرفت های مهمی که در ساختار آنها به وجود آمد در سالهای 1977 طول عمر آنها بیشتر از 700 – 1000 ساعت رسید. بعد از این دوران سیستم های نوری به طور تجاری مورد استفاده قرار گرفتند و با توجه به پیشرفت های فوق العاده امروزه مهمترین سیستم های انتقال بخصوص در شبکه های زیرساخت محسوب می گردند. امروزه بیش از 90% ارتباطات راه دور و 50% شبکه های تلفن محلی، بیشتر شبکه های کامپیوتری محلی، تلویزیون های کابلی و همچنین سیستم های نظارتی و سیستم مراقبتی از راه دور از فیبر نوری استفاده می شود.